Sevgiliye Açılmamış Mektup

Varlığın, yokluğuna özdeş şimdi…
Yazıyorum birkaç dakika ağlamışlığın ve gözyaşının üstüne…
…
Sen
bulanıklaşsan da, gözüm hep ufuktaki yalnız haberciyi gördü… Buğulanmış
cama çarparken yağmur damlaları, ben çizdim bir kâlp içine iki bedeni…
Zamanın
bilmem hangi köşesindeydik hatırlamıyorum. İşime gelmeyen buluşmalardan
kaçmadım sen varsın diye… Çam diplerinde petunyaları kuruturken
ellerimizde, sen bana SENİ SEVİYORUM derken bile bakamıyordum
gözlerine. Utancımdan … alışık olmadığımdan belki … belki de o öpülesi
dudaklarından ayıramam dudaklarımı diye, korkumdan.. Farkına varamadım
gerçeklerin.. Gözlerine saklanmış hainliği sezseydim eğer; … eğer,
denizlerden çaldığın dalganın, bir mühür gibi yüreğime leke yapacağını
çözebilseydim, mayasız öperdim seni.. Özüm’süz …
…
Güzel
kelimeler istiyordum senden … Ay ışıklarıyla yıkanmış, okuyunca en
çirkin anlarımın anlamlaştığı, okuyunca dokunduğun gözlerimin
mızmızlaştığı …
…
Kulağımın arkasına fısıldanmış güzel
kelimeler biriktirmiştim ben sana oysa… terk edip gitmeseydin ansızın;
duyacaktın … Ben çırpınırken bir kaşık suyun derinliğinde boğulmamak
için, sen görünce beni böyle çaresiz, beni böyle çırılçıplak; tutup
çıkarırsın diye uzatmıştım ellerimi..Sen, biraz yukardan ifrit dolu
yüreğinle bakıp gülmüştün hâlime.Oysa ben susmanı bekliyordum.. birde
ıslak bedenimi sarmanı… bir “NEYİN VAR SENİN” e öyle ihtiyaç duymuştum
ki o an; anlatmak istedim, ama sen … yoktun..!
…
Yıllar geçti aradan.. ve farkında olmadan…
Adımlarım daha büyük, daha hızlı ve daha sağlam…
Yokluğunda
büyüttüğüm acılarımı her gün tazelemek zoruma gitmeye başladı. Ve
hasretinin bitime uğraması gerekti. Eylüldü.. hüzün mevsimiydi.. nasıl
unuturdum seni? Yaprakların salına salına karıştığı toprağı öpüyordum,
“Vatanım” diye değil! Sen dön diye…
…
-Köylü kız- büyüsü
bozulduğunda ben öğretmen olmuştum.. Hani rüyalarımın en güzel
sahnesinde seyrederken, göz yaşlarımı tutamadığım … hani en mateminde
gecenin; üzerimde bir hamal gibi taşıdığım sensizlik yükünü atmak
istediğimde, düşünüp de derinlere daldığım….
Hatırladın mı?
Saçlarım; senin bildiğin kadar sıradan değil artık..
Gözlerime durulmayı öğrettim..
Dudaklarıma kilit vurdum konuşmasın diye..
Yüreğimdeki seni her gece zindana attım bensizliğin acısını, sensizliğin acısını çektiğim gibi çek diye! !
…
Gitme Sevgili!
Sokak
aralarında yitirdiğim aklımı geri ver bana.. yüreğim yüreğinde.. Böyle
kuru bir beden ne işe yarar sensiz.. Ya dünümü ver, yada hakkımı! çok
mu arzu ettiklerim?
Hayatının kısa film akropollerinde hiç mi karem yok? Senaryoda figüran olarak ölmek istemiyorum.. al beni de gözlerine…
…
Gözünle
gördüğün her seksiyonda bir sahtekârlık, her parselinde acı ve göz
yaşı… Güzel kelimelerinden duymak istiyordum bir ikindi çayı
ertesinde.. Dudaklarından dökülmedikten sonra, adıma yazılan
mektupların ne albenisi var ki?
…
Evlendim…Soğuk duvarlarında,
gece lâmbasının aydınlattığı kadar görebildiğim dünyanın eşiğinde,
bedenimi saran başka kolları sen zannedip doyasıya, hissedilmeyen
kokunu sineye çektiğim günler aklıma geldi..

Evlendin…İkinci
sayfa haber bültenlerinden öğrenmek istemezdim… Bilmek isterdim yerime
koyduğun biblonu… Kim bilir hangi Can sırada bekliyordu Yanmak için…
Farkında olmadan işlediğin günahın bedelini ödeyeceksin demiştim …
Yüreğimi yüreğine koymuş olsaydın farkına varırdın süzülmemiş
gerçeklerin… Arsız gönül kuşun konmuştu bir başka evin bir başka
penceresine…Açar mıydı? …
…
Yıllar geçti aradan … farkında olmadan.
Cebimde
kimsenin göremediği bir öfke saklı sevdiğim… Çıkardığımda dağ dayanmaz
ki gönlün dayansın? Ben, kaybolmuşluğun sefasını sürerken, sen,
bensizliğin nedametini çekiyorsun… Hissediyorum bunu…Ne ektin ki
biçesin?

Beni arıyorsan;
Yokum! !
Sisle çevirdiğin bu evren, artık benim olmadığı kadar, seninde değil! !
Zaman hızla akıp gidiyor..
Yıllar sonra bugün, bakıp da halime gülmeyeceğim… Gözlerime durulmayı öğrettim…
Dudaklarım, dudaklarında güneşe selam çakmayacak artık..
Erkekçe, namusluca çekip gideceğim gözlerinin önünden;
Arkasına bile bakmadan…
…
Dur! !
Yaklaşma…
Yollarına toz olduğum sevgili! !
Dudak büktüğüm gidişine…
Yüz eskittiğim zamanla..
Ey Yüreğimi yüreğine bir kez olsun konuk edemediğim sevgili! ! !
Dokunma ellerime..
O
eller ki, zamanın bir köşesinde, okul kaçışlarının heyecanıyla atan
kâlpleri bir bedene dolduran; sonra Tek can ile kenetlenip kaderin
vahametini inadıyla kıran eller…
…
Git..

Varlığın, yokluğuna özdeş şimdi…
Yazıyorum birkaç dakika ağlamışlığın ve gözyaşının üstüne…

Süpersin !!...

Öylesin!!...